Cechy, które urzekają mnie w drugim człowieku

Witaj,

Kiedy jestem w trakcie poznawania nowych ludzi zwracam uwagę na to jakie „fluidy” przesyła. Wiesz o co mi chodzi prawda? Jest takie poczucie, że tą osobę chce dalej poznawać bo jest na ten moment ciekawa, a z druga niestety nie i wiesz, że to raczej będzie Wasz ostatni kontakt. Tak już jest, to się czuje.

Zastanawiając się nad tym co tak naprawdę najbardziej cenie u innego człowieka, co mnie do niego przyciąga i po Twojej pomocy, kiedy to zarzuciłam taki temat na instagramie wybrałam 9 cech, które moim zdaniem są najważniejsze i chyba najbardziej uniwersalne, gdyż były powtarzalne rownież w Twoich słowach.
Tak więc poniżej przeczytasz kilka słów o najważniejszych cechach, które są cenne, które urzekają i które przyciągają mnie do drugiego człowieka.

1/ SZCZEROŚĆ

„Niebezpieczny kłamca to ten, co wierzy we własne kłamstwa.”
Kamila Kampa

Prawdomówność to podstawa. Sama od dziecka byłam uczona prawdomówności i zawsze mnie irytowało, kiedy ktoś mijał się z prawdą. A uwierz mi, że na rożne „mijanie się” natknęłam. Nigdy nie rozumiałam celu ludzi, którzy prawdy nie mówią. Jednak w okresie dojrzewania zdarzyło mi się samej zejść na „złą” drogę, kiedy to zdarzało mi się nie powiedzieć całej prawdy na przykład rodzicom. Pamietam jednak, że zawsze miałam poczucie, jakbym była rozdarta. Bo z jednej strony nie chciałam tego robić a z drugiej strony dzięki temu chciałam coś uzyskać, np spotkać się ze znajomymi 🙂 pamiętasz na pewno czasy swojego dorastania.
Mijanie się z prawdą, czy mówienie nie całej prawdy, jak to niektórzy mówią to zawsze jest kłamstwo. Nic innego. Nie ma na to wytłumaczenia. Rani innych, potrafi zniszczyć nawet najlepsze relacje. I rani też tych, którzy kłamią. Choć pewnie w danym momencie nie zdają sobie sprawy. To przychodzi po czasie.
Dlatego tak cenie szczerość u innych. Wole usłyszeć nawet najbardziej bolesna prawdę niż usłane pięknymi słowami kłamstwo.
Mam niestety wrażenie, że coraz trudniej o ludzi, którzy potrafią być tak do końca szczerzy. Tak na sto procent. Nawet w rodzinie.
Wiec jeśli masz wśród swoich bliskich osobę, która jest z Tobą szczera, nieważne jak by bolało czy nie, to doceniaj!

2/ AUTENTYCZNOŚĆ, NATURALNOŚĆ

„Wolę być prawdziwym dla siebie, nawet jeśli grozi to narażeniem się na kpinę innych ludzi, niż być dla siebie fałszywym i narazić się na własną odrazę.”
Frederick Douglass

„Kiedy naprawdę zacząłem kochać samego siebie, uświadomiłem sobie, że emocjonalny ból i cierpienie są tylko ostrzeżeniem dla mnie, żebym nie żył wbrew własnej prawdzie. Dziś wiem, że nazywa się to autentycznością.”
Charlie Chaplin

Autentyczność – to te słynne „bycie sobą”. Pomimo wszystkiego i mimo wszystko. Autentyczność po części łączy się ze szczęścia jednak tutaj bardziej chodzi taką cechę dzięki której jesteś w stanie powiedzieć o kimś, że nic nie udaje. Pokazuje Ci swoje prawdziwe ja i się tego zupełnie nie wstydzi. Taka naturalna postawa jest dla mnie bardzo ważna, bo budzi od razu same pozytywne uczucia wobec tej osoby. Bo skoro dana osoba jest w stanie bez udawania, bez krępowania, bez nakładania „masek” powiedzieć swoje zdanie, bronić go i widzę, że przychodzi jej to z taką naturalnością jak nikomu to wiem, że z taką osobą, o czym bym nie rozmawiała, znajdę wspólny język. Wiem, że z takim człowiekiem będę dłużej utrzymywać kontakt.
Myślę, że przyznasz mi racje, ze naturalność to pożądana i ważna cecha.

H&M coat / Mango pants / Vagabond shoes / SH sweater / Lilou earrings

3/ BEZINTERESOWNOŚĆ


„Odkryłam, że ludzie mają wiele warstw tajemnic. Wydaje ci się, że kogoś znasz, że go rozumiesz, ale jego pobudki zawsze są przed tobą ukryte, schowane w jego sercu. Nigdy ich nie poznasz, ale czasem postanawiasz zaufać.”

Veronica Roth

O nią teraz strasznie trudno. Masz pewnie, jak i ja, mnóstwo takich „znajomych”, którzy przypominają sobie o Twoim numerze telefonu tylko wtedy kiedy czegoś od Ciebie potrzebują. Taka relacja miała by jakikolwiek sens tylko w przypadku, kiedy działało by to obopólnie. Jednak niestety tak to zwykle nie działa. Zazwyczaj Ty pomagasz ale niestety w sytuacji kiedy tylko Ty potrzebujesz pomocy to takiej nie otrzymujesz. Wtedy te relacje nie mają moim zdaniem sensu. Być cały czas dawcą nie jest dobrze dla siebie samego. Druga strona jest zadowolona a Ty nie do końca. Flustrujesz się tą sytuacją, a człowieka i jego zachowania przecież nie zmienisz. Zmienić możesz jedno – możesz zacząć po prostu zmniejszać kontakty z taką osobą i dać jej do zrozumienia, że taki układ Ci nie odpowiada.
Bezinteresowność idzie w parze ze zdrowymi relacjami, gdzie chęć pomocy z obu stron jest podobna, i żadna ze stron nie oczekuje niczego w zamian, żadnego zadośćuczynienia.

4/ OTWARTOŚĆ

„Na otwartość umysłu jeszcze nikt nie umarł.”
Klaudia Pingot

Współcześnie bardzo ciężko o otwartość na innych, a nawet na samego siebie. W dobie internetu, relacji na social media ludzie często nawet nie mają potrzeby być otwartymi, gdyż wszystko mają w zasięgu kciuka – w telefonie. Tylko kiedy przychodzi zmierzyć się z „realnym” spotkaniem z drugim człowiekiem jest problem. Bo to co było super łatwe w sieci staje się mega trudne w życiu.
Brak otwartości zauważyć można również w braku akceptacji na innych: na ich kolor skóry, pochodzenie, zachowanie, religię czy poglądy. Zamknięty na inność człowiek będzie negował a wręcz potępiał wszystko to, co nie będzie zgodne z jego myślami czy postawą a nawet to co jest inne pod względem wyglądu. Moim skromnym zdaniem taka postawa wywodzi się z tego, że taka osoba w ogóle ma problem z akceptacją siebie samego co potem jak kula śnieżna odbija się na wszystkim i na wszystkich dokoła. Otwarta głowa – to cenna cecha. Taki człowiek nie ocenia, rozumie i wysłucha.

5/ NIEZALEŻNOŚĆ

„Być niezależnym, to rzecz najnieliczniejszych, jest to przywilej silnych.
Kto zaś porywa się na to, mając najsłuszniejsze bodaj prawo, lecz nie będąc zmuszonym do tego, ten dowodzi, iż jest prawdopodobnie nie tylko silny, lecz aż do szaleństwa zuchwały.”
Fryderyk Nietzsche

Wbrew pozorom jej brakuje – niezależności wśród innych. Często zauważa się, już u małych dzieci, takie cechy, które wypracowane w nich przez ich rodziców mogą świadczyć o tym, że Ci ludzie w dorosłym swoim życiu będą mieć problem z niezależnością. Wyręczanie dzieci, nie uczenie ich wartości pieniądza, dawanie im wszystkiego, co zechcą, sprawia niestety to, że dziecko nie będzie miało świadomości tych wszystkich zależności. Zderzy się z rzeczywistością i to niestety przykrą. Wiem, że rodzice chcą dla sowich dzieci jak najlepiej, ale trzymanie dzieci pod tak zwanym „kloszem” robi im tylko krzywdę.
Zauważyłam to już wśród moim rówieśników w szkole i zauważam to niestety teraz wśród ludzi, którzy są w podobnym wieku co ja, którzy ciągle są „na garnuszku” rodziców i taki stan rzeczy im świetnie odpowiada. Nie widzą w tym nic złego. Dlatego rodzice, dajcie swoim dzieciom szkołę życia na ile to możliwe. Niech próbują wszystkiego i niech mają świadomość złych jak i dobrych aspektów życia. Niech wiedzą co to pieniądz i że trzeba pracować aby go mieć.
Cenię sobie niezależność: tą finansową ale i tą w „środku” drugiego człowieka. Tą świadomość człowieka, że jest oddzielną jednostką, wartościową i ważną.

6/ PASJA, PRACOWITOŚĆ

„Nawet z pozoru najdziwaczniejsza, najskromniejsza pasja jest czymś bardzo, ale to bardzo cennym.”
Stephen King

Pasja łączy się z pracowitością tak samo jako pracowitość łączy się z pasją. Te dwie cechy oddzielnie nie mają racji bytu. Bo pasja sama w sobie jest cudna, ale bez ciężkiej pracy będzie tylko pomysłem, ciągle nierealizowanym. Natomiast praca najpiękniejsza jest jeśli wywodzi się z ogromnej pracy. Oczywiście, że można ciężko pracować bez pasji, ale nie oszukujmy się – jak długo można. Po pewnym czasie praca bez pasji stanie się rutyną a potem naszym ciężarem.
Ludzie s pasją mają taką iskierkę w oku. Ich aura, to jak opowiadają o swojej pasji, to jak przekonują nas do niej jest piękne. Ja mogłabym słuchać takie osoby godzinami, a po takich spotkaniach wychodzę naładowana ogromem pozytywnej energii a przede wszystkim chęci działania. Daje to ogromnego kopa!

7/ WRAŻLIWOŚĆ

„Człowiek wrażliwy na piękno kwiatu, motyla, pejzażu, miałby być obojętny na piękno człowieka?”
Janusz Korczak

To mi bardzo bliska cecha. Jak już nieraz Ci pisałam na blogu (zresztą jest oddzielny wpis o wrażliwości TUTAJ) oraz w social media, że kiedyś byłam bardzo „ganiona” za moją wrażliwość. Za płakanie ze wzruszenia albo po prostu ze stresu, za moją nieśmiałość i ciężkie nawiązywanie kontaktów z innymi. A to wszystko była i jest oznaka wrażliwości.
Teraz, w dorosłym życiu, kiedy wszystko przepracowałam zrozumiałam, że moja wrażliwość to mój dar. I jestem z niej bardzo dumna. Nie wstydzę się okazywać łez, nawet na taniej komedii, bo jak wydarza się coś wzruszającego to łzy same płyną. Teraz się z tego cieszę.
I cenię bardzo u innych wrażliwość na siebie, na innych, na sytuacje, na naturę. To mega piękne. Nie wstydź się tego!

8/ DYSTANS DO SIEBIE I ŚWIATA

„Kiedy pytam, dlaczego ludzie wieszają na ścianach głowy jeleni, słyszę zwykle: „bo to takie piękne zwierzę!”. Uważam, ze moja matka jest atrakcyjna, ale trzymam jej fotografie.”

Ellen Degeneres.

Jeśli potrafisz śmiać się z siebie, widząc swoje niedoskonałości ale i zalety to znaczy, że akceptujesz to kim jesteś. Po prostu. Myślę, że tylko ludzie, którzy mają problem z samoświadomością mają również problem z dystansem do siebie samego. Wolą mieć „kołek w tyłku” (tak, to jest moje, chyba najlepiej oddające ten stan określenie) niż czasami po prostu spuścić z tonu i się uśmiechnąć – do siebie, do innych, do świata czy do sytuacji.
Mawiają, ze uśmiech jest dobry na wszystko. I to prawda. Uśmiech – ten szczery, jest najlepszym lekarstwem na brak akceptacji, na to, co nieuniknione i na to, na co nie mamy wpływu.
Bardzo cenie u innych autoironię. Od razu widzę wtedy jak ten ktoś ma wysoką samoocenę i uświadamiam sobie, że przecież w tym jest taki ogrom odwagi! Podziwiam i pielęgnuję w sobie.

I na koniec …..

9/ MIŁOŚĆ DO NATURY

„Dla każdego, kto się boi, jest samotny albo nieszczęśliwy, stanowczo najlepszym środkiem jest wyjście na zewnątrz, gdzieś, gdzie jest się zupełnie sam na sam z niebem, naturą i Bogiem. Bo dopiero wtedy, tylko wtedy, czuje się, że wszystko jest tak, jak być powinno i że Bóg chce widzieć ludzi szczęśliwymi wśród prostej, ale pięknej natury.
Jak długo to istnieje, a będzie na pewno zawsze istnieć, wiem, że we wszystkich okolicznościach, istnieje zawsze pociecha na każde zmartwienie. I wierzę mocno, że natura potrafi ukoić każde cierpienie.”
Anne Frank

Jeśli znasz mnie już trochę to wiesz, że nic tak nie uspokaja mojej duszy jak kontakt z naturą. Ta przestrzeń, spokój, cisza, zieleń, przytulanie się do drzewa – to wszystko sprawia, że moje złe myśli, stres i nieprzyjemne sprawy odpływają gdzieś – najważniejsze, że opuszczają mój umysł. Jest mi wtedy tak najlepiej!
Kiedyś tłumaczyłam to sobie tym, że pochodzę z najpiękniejszej, zielonej krainy – Mazur. Teraz wiem, że to prostu jest. Albo trzeba do tego dojrzeć. Bo kiedy uświadomisz sobie, że natura po prostu jest i czeka na Ciebie, aż przyjdziesz, przyjmiesz jej piękno, „wtłoczysz” je do swojej duszy i serca, weżmiesz z niej wszystko co najlepsze. Ci jeszcze piękniejsze – ona nie chce nic od Ciebie w zamian. Tylko szacunek. To wystarczy.
Tak więc, jeśli kochasz naturę, jesteś świadoma jej blasku, wiedz, że jest to piękna cecha i pielęgnuj ją. Dbaj o nią i o naturę.

10 PUNKT ZOSTAWIAM DLA CIEBIE. Jak on będzie brzmiał?

Tulę,

Weronika

P.S. Podobają Ci się kolory zdjęć? Jeśli tak zajrzyj koniecznie do Marty i Filipa.